abujasempes

چگونه به فرزندتان کمک کنید تا زندگی دوستانه بسازد!

دوستی دوران کودکی شاید نجیب ترین و ناب ترین رابطه ای است که انسان در زندگی خود ایجاد می کند. این یک هدیه ارزشمند است که به کودک کمک می کند تا از لحاظ روانشناختی و عاطفی رشد کند. بدون دوستان زندگی ما خالی خواهد بود. بدون دوستان کودکی زندگی ما فرق می کرد.

آیا تا به حال فکر کرده اید اگر خاطره و تجربیاتی از دوست کودکی مورد علاقه خود نداشته باشید ، شخصیت و زندگی شما چگونه خواهد بود؟ مطمئناً برخی از عناصر شخصیت شما کاملاً متفاوت خواهد بود. عناصر شخصیتی شما به این شکل شکل گرفته است زیرا وقتی کوچک بودید تجربه های زیادی به اشتراک می گذاشتید ، بازی های زیادی ، دعوا های زیادی انجام می دهید ، بنابراین بسیاری با دوست کودکی مورد علاقه خود می خندید!

دوستی های کودکی معمولاً از 3 سالگی شروع می شوند ، آنقدر واقعی و ناب هستند که اغلب می توانند برای یک عمر حفظ شوند. زودتر از 3 سالگی ، مفهوم دوستی وجود ندارد ، زیرا کودکان در مرحله خارج از مرکز قرار دارند و برای آنها غیرممکن است که بتوانند نیازهای شخص دیگری و به ویژه کودک را درک کنند.

با خروج کودک از مرحله خارج از مرکز ، در اوایل کودکی ، پس از آن او می تواند درک کند که همیشه همگان نمی توانند خواسته های یکسان داشته باشند و ممکن است هرکسی احساسات متفاوتی داشته باشد. این لحظه ای است که کودک می تواند به افراد مختلف پاسخ دهد ، آن را بفهمد و فضای لازم را برای آن فراهم کند. با این حال ، دوستی بچه ها قبل از ورود به مدرسه امری تصادفی و تغییر پذیر است ، بنابراین می توانیم در مورد دوستی پایدار صحبت کنیم و "گیر" فقط با ورود کودک در ساختار اجتماعی مدرسه ، جایی که حال و هوای آن نیز وجود دارد ، برقرار کنیم. طرف کودک برای رعایت قوانین گروه.

در هر صورت ، خواه به این امر همدلی ساده ، شناسایی علایق ، عشق یا دوستی گفته شود ، والدین نقش مهمی در دستیابی به این مهارت اجتماعی دارند! مانند بسیاری از چیزها ، ارزش دوستی چیزی است که از گهواره شروع می شود. کودکانی که در فضایی از محبت ، درک ، برابری ، کمک متقابل و اعتماد به نفس رشد می کنند ، که یاد گرفته اند احساسات خود را مثبت یا منفی بیان کنند ، قبلاً توانایی دوست داشتن را کسب کرده اند.

با این حال ، روش های عملی وجود دارد که می توانید باعث تقویت جامعه پذیری فرزند خود شوید و به او کمک کنید تا برای یک زندگی دوستانه باشد!

فرصت هایی را برای دیدار با کودکان دیگر فراهم کنید. خواه کودک آن را به عنوان یک مرکز مراقبت روزانه یا یک زمین بازی یا فعالیت های خود می نامند ، کودک نه تنها می تواند انرژی خود را آرام کند ، بلکه باعث پیشرفت و پیشرفت جامعه شود.

او معاشرت با فرزندان دیگر را در محیط آشنای خود یعنی خانه در پیش گرفت. از آنجا که خانه منطقه ای است که احساس امنیت بیشتری می کند ، در این فضا مهم است که بازی را با کودک در سن خود تجربه کنید ، اسباب بازی های مورد علاقه خود را با او در میان بگذارید. فراموش نکنید که او را با ارائه چیزی برای نوشیدن یا خوردن غذا به او «مهمان» خود کمک کنید تا احساس راحتی کند.

دوست بزرگ او باشید. سعی کنید به نیازها و نگرانی های او در مورد رابطه اش با دوستش ، درمورد نزاعی که با او داشتید یا چیزی که در رفتارهای وی زحمت کشید گوش فرا دهید. وقتی کودک با شخص ثالث در مورد نگرانی های خود صحبت می کند ، علاوه بر بیان آنها ، وارد روند رشد مهارت های اجتماعی خود نیز می شود.

به چند دوست وی اهمیتی ندهید. نکته مهم این است که دوستان داشته باشیم ، چه تعداد زیاد باشد یا کوچک ، به وضوح به شخصیت کودک بستگی دارد و اینکه او چقدر "اجتماعی" است یا نه.

نسبت به دوستانش انتقاد نکنید. از آنجایی که فرزند شما شخصی را که دوستش ندارید انتخاب کرده است ، باید به او احترام بگذارید و از تأثیر منفی بر او جلوگیری کنید. البته این در مواردی که شما فقط آن را دوست ندارید صادق است. در مواردی که چیز بدی را در دوست فرزند خود مشاهده می کنید ، خوب است که در مورد آن صحبت کنید.

به فرزند خود بیاموزید که دوستی به معنای برابری است. این مهم است که بدانید دوستان با هم کار می کنند ، به یکدیگر کمک می کنند و یکدیگر را همانطور که هستند می پذیرند. هرکسی که از این کار منحرف شود باید بداند که مشکل ساز است.

به او بیاموزید که دوستی یک رابطه اجتماعی است. این بدان معنی است که هرگز نمی تواند کامل باشد. دوستان مشاجره می کنند ، اما به دلیل اینکه آنها عاشق یکدیگر هستند ، یکدیگر را آشتی می دهند و یکدیگر را می بخشند.

مثال خوبی باشید. اگر دوستانی دارید و واقعاً آنها را دوست دارید ، کودک همین کار را خواهد کرد.